ALGEMEEN 

|

 

Clubblad 

|

 

Artikelen


Op deze pagina vindt u het artikel "geef de (bal)pen door aan" dat is gepubliceerd in de tweede editie van "Doeltreffend" van het seizoen 2002-2003.



Geef de (bal)pen door aan
  |  editie 2 - seizoen 2002-2003  |

Geef de (bal)pen door aan is een steeds terugkerende rubriek waarin telkens iemand anders een stukje moet schrijven. Dit kan bijvoorbeeld zijn over hobby's, werk, school, de voetbalclub of over zijn of haar elftal. De bedoeling is dat de (bal)pen telkens wordt doorgegeven aan een lid van VV Gassel uit een ander elftal. In de vorige editie heeft Jan Cruijsen de (bal)pen doorgegeven aan Marius van der Linden.

Mijn voorganger vroeg zich af of ik misschien iets wist te vertellen over mijn activiteiten als trainer van Gassel A1 en als keeper van ons befaamde team Gassel 4 (ook wel "het Elftal" genoemd tijdens andere optredens in Gassel). Eerst iets over mijzelf, want ik weet niet of er mensen in Gassel zijn die mij nog niet kennen. Ik ben een rasechte Gasselnaar, geboren en getogen op de Keerdijk, waar ik nu nog steeds woon. Mijn vader (Thé van der Linden) was één van de eerste voetballers die lid werd toen onze vereniging nog maar net was opgericht. Mijn dagelijks werk houdt in dat ik iedere dag naar Mill mag om daar te gaan werken bij de N.R.F., de Nederlandse Radiatoren Fabriek, waar ik actief ben op de afdeling Scheepvaart. Het woord zegt het al, wij richten ons op de scheepsindustrie. Ik ben iets korter lid van onze vereniging dan mijn voorganger, namelijk 35 jaar, maar in de jeugd hebben we eigenlijk bijna altijd samen in een team gespeeld, wat later ook weer het geval was bij het eerste elftal.

Marius van der Linden Mijn eerste kennismaking met de jeugd kwam in het seizoen ‘82-‘83, toen ik op mijn vrije zaterdag toch wat wilde gaan doen. Voor mij was er toen maar een ding wat ik graag wilde, namelijk mijn zaterdagmiddag invullen met de jeugd. Samen met de toenmalige hoofdtrainer, de heer Hennie Zwiers uit Oss heb ik toen, samen met naar ik mij nog meen te herinneren Tiny ten Haaf, de B-jeugd gedaan. Enkele namen van dat elftal waren Geon Kersten, Pierre Smits, Jos van Acht, Frank Ploegmakers en Aniel Abhelakh. In het seizoen ‘84-‘85 werd de toenmalige A-jeugd getraind door de heer Dolf Hendriks uit Beugen, omdat de hoofdtrainer (de heer Henk Laurensen) geen zin had in de jeugd. Ook deed toen het fenomeen "shirtsponsoring "zijn intrede. De eerste sponsor was "Hans van Spijk Geluidsinstallatie". Enkele vergeten namen van toen zijn Robert van Roosmalen, John Keetels, Frans van Swam en Vincent Nagtegaal.

Tijdens het seizoen ‘86-‘87 deed zich nog een fraai voorval voor. Gassel A1 bestond in dat seizoen uit de "kern Derks". Wat was namelijk het geval, in dit team stonden toen de gebroeders Marco en Rudy, Peter en Ronnie en Geert en Sander Derks. Wat tijdens een wedstrijd tegen Achates A1 in Ottersum nogal wat problemen opleverde. Want tijdens deze wedstrijd was er een overtreding gemaakt door één van de befaamde zes spelers. De scheidsrechter floot voor de overtreding, waarna hij de desbetreffende speler om zijn naam vroeg. Die gaf als antwoord: "Derks". Waarna de rest van de "clan" zich rond de scheidsrechter ging vervoegen. Hij reageerde nogal wat paniekerig, vroeg aan enkele spelers ook hun naam en kreeg als antwoord: "Derks". Toen de goede man het zo benauwd kreeg, floot hij de wedstrijd af en vroeg mij als leider om met de toenmalige spelerskaarten naar hem toe te komen in zijn scheidsrechterhokje. Nadat ik deze kaarten aan hem had voorgelegd, kon hij z'n ogen bijna niet geloven, zes keer Derks!

Na enig oponthoud werd de wedstrijd weer voortgezet met negen spelers, want Rudy en Peter Derks hoefden niet meer terug te keren. We waren net weer aan het spelen of onze linksachter, Chris Keetels, scoorde vanaf eigen helft met een wereldgoal de beslissende 1 - 0. Met dit team was het toen bijna elke zaterdag, dat we na de wedstrijd naar Café Linders gingen om de zaak nog eens goed door te spreken onder het genot van een goed glas gerstenat. Tijdens deze gesprekken ging bijna altijd om dezelfde tijd de telefoon voor Geert of Sander (Frits) Derks om naar de kerk te gaan, wat altijd met een positief antwoord werd afgesloten. Zo ging mijn leiderschap door tot aan het eind van ‘t seizoen ‘94-‘95, waarna ik de jeugd van Sint-Hubert ben gaan trainen, wat mij daar vijf seizoenen goed beviel. Daarna keerde ik weer terug bij Gassel, waar ik nu alweer aan mijn derde seizoen bezig ben. Ik sloot mijn leiderschap bij Gassel af met een kampioenschap van de B1 en bij mijn terugkeer werden we meteen in mijn eerste seizoen weer kampioen met de B1. Enkele leiders die samen met mij de jeugdelftallen al die tijd hebben begeleid zijn Jan Josemanders, Piet Verheugen, Tiny ten Haaf, Bert Loeffen en als trainer Eus van Vijfeijken.

In februari 2001 ben ik geslaagd voor de cursus J.V.T. (Jeugd Voetbal Trainer) en toen ik dit tijdens een jeugdvergadering bekend maakte, was er zoveel animo om naar mijn diploma-uitreiking te gaan, dat we met een klein busje de reis naar Venray moesten maken. Tijdens de heenreis werd het busje bestuurd door Erik van Toor, dus moest er in Venray geloot worden, wie de terugreis achter het stuur mocht kruipen. De keuze viel op Eddy Kersten, waarna de rest meteen maar een pilsje bestelde. Op de terugweg hadden we enkele tussenstops, zoals bij "de Breyenburg", waar Harrij de Kleijn en Eddy Kersten met veel moeite uit de kleedkamer van een schone dame konden worden gehouden. Hierna werd de reis voortgezet naar Vianen, waar we bij "de Hei" wat eten gingen bestellen en wie liep hier weer vooraan, natuurlijk C. van B. (nee, niet de voorzitter), die er met het eten van Arie Derks vandoor ging. We vervolgden onze reis naar Grave, maar daar aangekomen bleek dat "Café Ome Jan" was gesloten, zodat we de tocht richting Gassel konden gaan beëindigen. Eerst moesten we Arie Derks thuis afzetten, wat niet zonder problemen ging, want onze vriend kon namelijk niet meer de voorwaartse beweging toepassen om het busje te verlaten. Wat de rest natuurlijk in een grote lachbui deed losbarsten.

Verder wil ik als laatste nog even kwijt, dat ik tot nu toe de enige speler ben die twee keer tot "Sportman van het jaar" werd gekozen, namelijk in het seizoen ‘80-‘81 en in het seizoen ‘92-‘93. Ik hoop dat ik U genoeg heb laten weten over al die jaren dat ik actief ben met de jeugd van VV Gassel.

Marius van der Linden

Voor de volgende editie geef ik de (bal)pen door aan . . . . . Kim Oppers die zoals u wellicht tijdens de afgelopen kermis heeft gezien en gehoord, naast het voetballen nog een andere hobby schijnt te hebben.



Terug naar het overzicht met artikelen