ALGEMEEN 

|

 

Clubblad 

|

 

Artikelen


Op deze pagina vindt u het artikel "in de spotlight" dat is gepubliceerd in de derde editie van "Doeltreffend" van het seizoen 2009-2010.



In de spotlight
  |  editie 3 - seizoen 2009-2010  |

In deze Doeltreffend zetten we Frans-Jozef Sprengers in the spotlight. Frans-Jozef heeft drie zonen, welke alle drie bij de VV Gassel voetballen. Het voetbal moet dus wel een belangrijke rol spelen binnen het "studentenhuishuiden" van de familie Sprengers.

Frans-Jozef Sprengers In 1993 ben ik naar Gassel verhuisd, samen met Ellen en mijn drie zoons Martijn, Joris en Guido. De jongens gingen op jonge leeftijd voetballen bij VV Gassel en ik ging ze regelmatig aanmoedigen tijdens de wedstrijden. Meestal kwam ik als ze volop bezig waren. De overige toeschouwers wisten precies wanneer ik gearriveerd was. Van verre riep ik altijd: schupt 'm (natuurlijk de bal, niet de tegenstanders). Ook nu ze wat ouder zijn, zijn ze nog altijd actief binnen de vereniging. Het zijn alledrie solide krachten op het achterveld. Op dit moment studeert Martijn in Nijmegen en heeft daar een kamer, Guido en Joris zijn nog thuiswonend. Ons huis is niet altijd even spik en span, het is te vergelijken met een studentenhuishouden. Een taakverdeling loopt dan ook niet altijd even soepel. Ook heb ik nog een jaar in Alverna gewoond vanwege mijn scheiding in 2006. Daar kon ik mijn draai niet zo goed vinden als in Gassel. Natuurlijk ook omdat ik daar weinig mensen kende. Maar ik was ervan overtuigd dat Ellen het zonder mij niet zou volhouden en dat ik spoedig weer naar Gassel terug zou keren. Dat gebeurde ook maar pas toen Ellen een woning in Grave had gevonden.

Vrije tijd/hobby's
Op dinsdagavond ga ik badmintonnen bij De Viersprong, na afloop drinken we gezellig wat met zijn allen. Als ik tijd heb, ga ik 1 à 2 keer per week hardlopen en verder kan ik genieten van het buiten zijn, tuinieren, klussen etc. Tijdens de vakanties ga ik graag bergwandelen, vorig jaar ben ik in Griekenland in mijn eentje naar het hoogste punt gegaan, de overige wandelaars gingen de laatste 600 meter niet meer mee. Het duurde wel een hele tijd voordat ze mij terugzagen, ik was de weg kwijtgeraakt. Het viel enorm tegen om weer op het juiste pad te komen maar afijn, gelukkig is het goed gekomen. Op zijn tijd geef ik ook graag een feest, meestal zo om de vijf jaar. In de zomer 2008 hebben we mijn 55e verjaardag gevierd. Muzikanten die ik tijdens mijn vakantie had ontmoet, waren ook van de partij. Behalve feesten, zorgden zij die dag ook voor de muziek.

Periode van ziekte
Enkele dagen voor mijn feest in 2008 wist ik dat het lichamelijk niet goed was met mij. De ernst van de ziekte was mij toen nog niet bekend. Dat vernam ik enkele weken daarna van mijn chirurg. Ik had een slokdarmtumor. Het was belangrijk dat ik zo snel mogelijk behandeld werd. Ik kreeg chemo en bestralingen. Dat viel enorm tegen. Van de bestralingen werd ik hartstikke duizelig, ik was niet in staat om te werken, laat staan te sporten. Het was uitermate vervelend, vooral omdat ik net een nieuwe baan had op het Lyceum in Oss. Ook voor de jongens was het een moeilijke tijd. In december 2008 onderging ik een hele zware operatie en bleef nog acht dagen in het ziekenhuis. Daarna ben ik nog een tijd ontzettend moe geweest, ik lag het liefst de hele dag in bed. Vanaf januari 2009 ging het gelukkig steeds beter, voor de zomer heb ik 50% gewerkt, na de vakantie ben ik fulltime als docent natuur_ en wiskunde begonnen. Begin 2010 krijg ik een scan en een petscan, of men dan al kan beoordelen of het wel/niet goed is, weet ik niet. Het blijft nog zeer spannend.

Auto's
De afgelopen drie jaar ben ik regelmatig van auto moeten veranderen. Guido, Martijn en Joris hebben allemaal een auto in de soep gereden. Guido had de deur wagenwijd openstaan tijdens zijn achteruitritje. Die deur sneuvelde, dat was auto 1. Martijn maakte al ritjes op de Prinsenhof voordat hij zijn rijbewijs had. Tijdens mijn vakantie scheurde hij tegen de afrastering van Marc Hendriks, auto 2. Joris slipte met de Volvo omhoog tegen de afrastering en lag op zijn kant, dat was auto 3. Gelukkig mochten we toen de auto van mijn moeder lenen, helaas ook van korte duur, na acht maanden brandde de auto uit, Joris had het geroken maar het was al te laat, auto 4.

VV Gassel
Mijn complimenten gaan uit naar de organisatie, leiding en alle vrijwilligers van VV Gassel. Het is fantastisch zoals de kantine eruit ziet, de website en niet te vergeten, het clubblad Doeltreffend. Het voorziet in de behoefte van de jeugdvoetballers. Ik hoop dat in de toekomst het dameselftal zich nog verder zal uitbreiden en dat ik na mijn pensioen misschien nog een balletje kan komen trappen.



Terug naar het overzicht met artikelen